از یک جایی به بعد

از یک جایی به بعد
یاد می گیری که دیگر خودت را درگیرِ "دوستت دارم" های بی سر و ته هیچ آدمی نکنی...
"دوستت دارم" هایی که مثل تکیه کلام، دائما وردِ زبان اند
و مخاطب هایش هر روز عوض میشوند...

بالاخره به خودت می آیی
و میفهمی
میتوانی با هر کسی خوشبخت بشوی
به جز همین آدمی که
یک روز فکر میکردی بودنش کنارِ تو خوشبختیِ محض است...!