آخه دست خودم نیست که اینجور دوستت دارم

آخه دست خودم نیست که اینجور دوستت دارم
من اینجا بس دلم تنگ است 
و هر سازی که می بینم بد آهنگ است 
بیا ره توشه برداریم 
قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم
کجا؟ هر جا که اینجا نیست 
من اینجا از نوازش نیز چون آزار ترسانم 
ز سیلی زن، ز سیلی خور 
وزین تصویر بر دیوار ترسانم
درین تصویر 
عُمَر با سوط بی‌رحم خشایرشا 
زند دیوانه‌وار، اما نه بر دریا 
به گرده‌ی من، به رگهای فسرده‌ی من 
به زنده‌ی تو، به مرده‌ی من
بیا تا راه بسپاریم 
به سوی سبزه زارانی که نه کس کشته، ندروده 
به سوی سرزمینهایی که در آن هر چه بینی بکر و دوشیزه‌ست 
و نقش رنگ و رویش هم بدین سان از ازل بوده 
که چونین پاک و پاکیزه‌ست
به سوی آفتاب شاد صحرایی 
که نگذارد تهی از خون گرم خویشتن جایی 
و ما بر بیکران سبز و مخمل گونه ی دریا 
می اندازیم زورقهای خود را چون کُل بادام 
و مرغان سپید بادبانها را می آموزیم 
که باد شُرطه را آغوش بگشایند 
و می رانیم گاهی تند، گاه آرام
بیا ای خسته خاطر دوست! ای مانند من دلکنده و غمگین 
من اینجا بس دلم تنگ است 
بیا ره توشه برداریم 
قدم در راه بی فرجام بگذاریم
#خاص