صراحت صادقانه که وقت حرف زدن همه خواستارش هستیم ، در رواب

صراحت صادقانه که وقت حرف زدن همه خواستارش هستیم ، در روابط عاطفی اغلب دردناک است...

صراحت در بیان و شنیدن نمی خواهمت، نه دوستت ندارم، نه قرار نیست همدیگر را ببینیم...

یا از آن سو، صراحت در بیان و شنیدن من از بدن توخوشم می آید، رابطه تنانه می خواهم، و باقی قضایا...

دردناک است اما بسیار آدمانه و محترم به ویژه که هنوز در بخش عمده ی جامعه ی ما رابطه تن با تن امری است غیراخلاقی و حتما لازم است روح ها هم با هم آغشته شوند...

اما من فکر میکنم اهل صراحت را بسیار دوست باید داشت و دارم.
عزیزند برایم ، آنها که تکلیفشان از ابتدا با خودشان و با تو روشن است.
به سادگی ابراز علاقه می کنند و راحت
می گویند من از تو خوشم می آید و جنبه اتفاقات بعدی ، از جمله نه شنیدن را هم دارند...

یا مثلا با فرق نگذاشتن میان کامنت تو و بقیه صادقانه نشانت می دهند فرقی نداری .
با صراحت در پاسخ تمایل به دیدار نه
می گویند و دلیل هم می آورند که بفهمی
بی حرمت نیستی فقط خواسته نمی شوی به هر دلیل...

حتی آنها که صادقانه از اندام کسی تعریف می کنند و به جای بی حرمت کردن واژه مقدس عشق، از واژه همانقدر مقدس سکس استفاده می کنند...

صراحت صادقانه در روابط انسانی دردناک است ، نه شنیدن و نه گفتن هر دو مثل خوره جان را می کاهند.

اما این رفتاری به غایت انسانی است.
اوج پلشتی آنجاست که بازی کنی یا بدتر، آنجا که وانمود می کنی نمی دانی دارند با تو بازی میکنند که بعدا باب گلایه باز باشد و بتوانی نقش مظلوم را بازی کنی و ساده لوحانه امیدوار باشی آدم خوب قصه ای باشی که اصلا بد و خوب ندارد...

صراحت صادقانه.
شهامت ابراز.
شهامت شنیدن.
شهامت انسان ماندن پس از نه شنیدن ...