و تو باید یک نفر را داشته باشی

و تو باید یک نفر را داشته باشی
که آرامِ جانِ بی‌قرارت باشد.
به وقتِ خوب نبودنِ احوالاتت
دانه دانه دلتنگی‌هایت را از شانه هایِ
سنگینت بردارد.
تا آرامشِ روحِ متلاشی شده‌ات شود.
و تو باید به دور از هیاهویِ شهر
یک را کنجِ دلِ زندگی ات داشته باشی
که به دل و دوست داشتنش تکیه کنی،
کسی که دوست داشتنش
به این راحتی‌ها تمام نشود.
که اگر پیشَش هر کسی باشی
و در هر لباس و موقعیتی،
امنیتِ بودنش گرمایِ مطبوعی
زیرِ پوستِ زندگی ات ببخشد.
کسی که برایت با همه ی آنهایی که
دیده ای فرق کند
مثلِ روح و جانت تمام
و کمال دوستش داشته باشی.
و تو این یک نفر را از همه یِ این دنیا
و آدمهایش طلبکاری.....
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌