آیه سوره انبیاء

آیه 35 سوره انبیاء
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ

هر نفسی مرگ را می‌چشد، و ما شما را به بد و نیک و خیرات و شرور عالم مبتلا کنیم تا شما را بیازماییم و (هنگام مرگ) به سوی ما بازگردانده می‌شوید.

#دنیاپرستی
حبّ دنیا در کلام امام علی(ع)
قال علی (علیه‌السلام):

«اِنّ الدّنیا دارُ صِدق لِمَن صَدَقَها وَدارُ عافِیَةٍ لِمَن فََهَم عَنها...»

(نهج‌البلاغه، دشتی، ص 656)

امام علی (ع):

«به تحقیق دنیا سرای راستی است برای کسی که گفتار آن را باور دارد و سرای ایمنی از عذاب الهی است برای کسی که فهمید...»

توضیح:

«حبّ دنیا»

در معارف اخلاقی دنیا مذموم معرفی شده است. دنیائی که به واسطه اموری انسان را از اطاعت و خدادوستی و تحصیل آخرت باز دارد، مذموم است. بعضی گفته‌اند، دنیا و آخرت عبارت است از دو حالت از احوال قلب انسان.[1] طبق فرمایش امیرالمؤمنین (علیه السلام)، عالم دنیا به یک معنی مذمتی ندارد، آنچه مذموم است، دنیای خود انسان است؛ به واسطه دلبستگی و محبت به آن که منشأ خطاها و مفاسد است. همان طور که امام صادق (ع) می‌فرماید:

«رأسُ کلِّ خطیئةٍ حُبّ الدّنیا»

«سرآمد همه خطاها محبت به دنیا است»

منبع: بی‌کران تسبیح، دکتر بتول خسروی، ص 195.

[1] . چهل حدیث، ص 102.