....شاید هیچکسم باشی…

....شاید هیچکسم باشی…
اما هیچ کسم نه....!

می دانی، در این دنیا نسبت هایی هستند
که دلی اند نه شناسنامه ای…
یک نفر را دوست داری
اما نه به حرمت اینکه پدرت است،
مادرت است، همسرت،
یا هر چیز دیگری …

دوستش داری چون دوستش داری،
و این بی منطق ترین احساس دنیاست!
گاهی نسبت دو نفر با هم،
حرف هایشان است…
غم هایشان است و قلب هایشان…

مثلا همین که تو هر بار از دردهایت
می گویی و من برایت اشک میریزم
یا تو هر جا باشی
از غصه های من
دلت می گیرد …
همین که شادی تو روی لب های من
لبخند می آورد
و خوشحالی من باعث خوشحالی تو
می شود…

حتی اگر در هیچ شناسنامه ای ثبت نشود
باعث پیوند ماست…
تو عجیب ترین وابستگی دنیایی…

هیچکس منی…
همه کس منی....!