رفتم، ولی نگو که کم آورد و جا زده

رفتم، ولی نگو که کم آورد و جا زده
هجرت فرار نیست، فقط دور بودن است

شیرینِ من! نگاه تو شورِ مرا گرفت
تنها گناهِ چشمِ شما شور بودن است!

با تو، جهنمِ دلِ من می‌شود بهشت
حتی بهشت، وعده‌ی با حور بودن است

آخر غرور هر دوی ما را شکست داد
تنهاشدن عقوبتِ مغرور بودن است

جورِ تو را چجور به دوشم کشیده‌ام؟
این هم تقاصِ وصله‌ی ناجور بودن است

گفتی میانِ من و خودت انتخاب کن
این انتخاب نیست، که مجبور بودن است!

بر دار می،کشند مرا؛ فرش می‌شوم
این دارِ شعر، حاصلِ منصور بودن است

عیبِ تو را ندیده گرفتم، که عاشقم
رازِ بقای عشق فقط کور بودن است...

#حسین_اظهری_ساجد
#تکست_خاص #تکست_ناب