لبخند بزن و موفق شو... به خاطر خودت و به خاطر تمام آنان ک

لبخند بزن و موفق شو... به خاطر خودت و به خاطر تمام آنان که اندوه و شکست تو، خوشحالشان می‌کند.
استوار بایست، سرت را بالا بگیر و ادامه بده؛ قوی‌تر، جسورتر، باشکوه‌تر...
بگذار همه به یاد بیاورند که تو همان درخت زبان‌زد و بلند و سایه‌دارِ باغچه‌ای، اگرچه از میان چهار فصل، اکنون به زمستانت رسیده‌ای، خشکی، بی‌بار و برگی و مدفون زیر هزار لایه برف...اما صبور باش که یک فصل تا بهار مانده، فقط یک فصل!

بهار که شد، برای همه شاه و... غلامِ آن پرنده‌ای باش که روزهای سرد زمستان هم جهان را رها کرده‌بود و روی شاخه‌های تو ماوا داشت...