درد از جایی شروع میشه که ما چشمامون رو باز میکنیم.

درد از جایی شروع میشه که ما چشمامون رو باز میکنیم.
این جمله رو علی می‌گفت تو تیاتر بک توو بلک.
به راستی درد از کجا شروع میشه؟
همه ی ما درد داریم‌با دردامونه‌ که زندگی می‌کنیم و زنده ایم.بی دردی که زندگی نیس.مردگیه‌.
بقول افشاریان هرکسی یا روز می‌میرد یا شب،من شبانه روز.
ما همه درد داریم‌‌.درد نان.درد بدن. درد دوری.درد درماندگی.درد عاشقی.
امان از درد عاشقی..
کاری میکنه آدم در لحظه،هستیش،به هیچ تبدیل بشه
همه ی منم منم گفتنش بشه تو
بشه یه اسم. که شبانه روز واسش تلاش کنه
درد داره وقتی کسیو دوس داری و دوری ازش
درد داره وقتی میخوای و نیست
درد داره وقتی همه میگن نباش
نمیخوادت
درد داره وقتی نزدیکی و هزار ها کیلومتر دوری
ما با درد هامون یاد میگیریم زندگی کنیم.خودمونم دنبال دردیم.وقتی نباشه مثل معتادی که مواد بهش نرسیده،کم میاریم
درد ها مارو ساختن و به ما معنی میدن.‌.
برای من درد شیرینه،چون شکل توعه...