لمس آن تن را به یاد می سپاری. بیتابی را، نفس های تند خواس

لمس آن تن را به یاد می‌سپاری. بیتابی را، نفس‌های تند خواستن را. طعم طردشدن از جهان قواعد و کشف لهجه‌ی نمناک علاقه را. آن بوسه‌های طولانی را. در هم تنیده‌شدن را.

آن لحظه‌ها را به یاد میسپاری تا در جهان ملال و تکرار طاقت بیاوری. بله؛ بهتر است در آتش تصاحب بدنی دلخواه بسوزی تا در آتش فکرهای تکراری اندوه./