بیا تا حواس زمین پرت بهار است برای چند ساعتی زندگی را قرض

بیا تا حواس زمین پرت بهار است برای چند ساعتی زندگی را قرض بگیریم؛ در خانه اردیبهشت را بزنیم و هم بازی باد و شکوفه‌ها شویم؛ به پچ پچ پرندگان باهم گوش بسپاریم و راز این زیبایی را از اردیبهشت بپرسیم، مزه باران را روی گلبرگ گل بچشیم و کمی از عطر ریحان و بابونه را بدزدیم و در جیب‌مان پنهان کنیم؛ میان گیس‌های بافته شده‌مان شکوفه بکاریم و جرعه‌ای از صبر پنجره را برای خستگی‌های‌مان قرض بگیریم؛ عکس آسمان را در دستان‌مان قاب کنیم و خورشید را به چشمان‌مان بیاویزیم‌...
بیا زندگی را قلقلک دهیم تا صدای خنده‌اش لحظه‌های‌مان را پر کند؛ تا مزه واقعی گوجه سبز در جان‌مان رخنه کند و خنکی فالوده در مولکول‌های‌مان ذخیره شود؛ تا گذر زمان یادمان رود و خودمان را به یاد آوریم..