نشود فاش کسی آنچه میان من و توست

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست 
تا اشارات نظر ، نامه رسان من و  توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم 
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه‌ی عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش ار، نه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

این همه قصه‌ی فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه‌ی عقل
هر کجا نامه‌ی عشق است ، نشان من و توست

سایه ز آتشکده ماست فروغ مه مهر
وه از این آتش روشن که به جان من و توست

#هوشنگ_ابتهاج