برای یک فرد انسانی و همچنین برای یک جامعه ی انسانی، فاجعه
_ برای یک فرد #انسانی و همچنین برای یک جامعه‌ی انسانی، فاجعه وقتی به #اوج خود می‌رسد که #احساس کند هیچ نقشی در پیش‌برد، #تحول و دگرگونی #سرنوشت خود ندارد.
همین احساس فجیع کافی است تا انسان از درون #متلاشی شود و با چشمان باز ببیند که دارد از پا در می‌آید. چون وقتی که انسان یا جامعه و یا حتی گیاه، رشد پیش رونده‌ای نداشته باشد الزاماً رهسپار #فنا و #نیستی می‌شود، و البته در فاصله‌ی #آغاز رکود تا نیستی، بر اثر #عدم پیش روندگی دچار #فساد و #تباهی می‌گردد.
چه #انتقام وحشت باری، چه انتقام موهنی، چه نکبت بار! وای بر #نا‌امیدانی که ما هستیم.
#محمود_دولت_آبادی
از کتاب : #نون_نوشتن
همین احساس فجیع کافی است تا انسان از درون #متلاشی شود و با چشمان باز ببیند که دارد از پا در می‌آید. چون وقتی که انسان یا جامعه و یا حتی گیاه، رشد پیش رونده‌ای نداشته باشد الزاماً رهسپار #فنا و #نیستی می‌شود، و البته در فاصله‌ی #آغاز رکود تا نیستی، بر اثر #عدم پیش روندگی دچار #فساد و #تباهی می‌گردد.
چه #انتقام وحشت باری، چه انتقام موهنی، چه نکبت بار! وای بر #نا‌امیدانی که ما هستیم.
#محمود_دولت_آبادی
از کتاب : #نون_نوشتن
۲.۰k
۱۴ خرداد ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.