این شورِ جوونی هم تموم میشه و میفهمیم که هر شب تاریکی که
این حجم از علاقه ای که توی سینه مون داره بی قراری میکنه، یه روز آروم میشه، می فهمیم که این همه دست و پا زدن و این همه قصه سازی فقط عذاب دادن خودمون بود.
این همه ترس از دست دادن هم تموم میشه و می فهمیم داروین تو انتخاب طبیعی راست میگفت؛
هر کسی مناسبمون باشه میمونه و هر کسی نباشه هر چقدر هم خوب حذف میشه...
همه چی میگذره و تموم میشه، بعد می فهمیم چیزی که ما رو نگه داشته بود، همون یک جمله ی " یک درصد ممکنه بشه" بود.
چون هم اونقدر اون یک بزرگ بود که بهش درصد بدن و هم اون "بشه" اونقدر شیرین بود که آدم براش ادامه بده.
چیزی که ما رو وصل کرده بود به این زندگی،
نه عشق و علاقه بود،
نه ترس بود ،
نه پول بود.
امید بود که ما رو نگه داشته بود عزیزدلم.
امید بود.
#امید_سلاحِ_من_است❤ #امیدتون_برقرار... #دلتون_کوک😍 #حالتون_ناب... #چهارشنبه۱۷_اُردیبهشت_۱۳۹۹
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.