من خیلی فکر میکنم. به خیلی چیزا...

من خیلی فکر میکنم. به خیلی چیزا...
به اینکه حق دارم خسته بشم یا نه؟
به اینکه کم آوردن تو مسیر زندگی یه اتفاق عادیه یا نه؟
به اینکه اینهمه دوندگی چرا به سرانجام نمیرسه؟
به اینکه اصلا سرانجامی هست یا نه؟
به اینکه میدونم اینی که انجام میدم یک هزارم توانایی که دارم نیست...
به اینکه نمیشه برم مثل آدم برسم به زندگی عادی؟
برم یه گوشه دنج دنیا فرش پهن کنم و چایی بریزم و بگم گور بابای دنیا...
حتی اون دنیا...
و بشینم دور از دردسرهای مختلف...
نمیشه؟
به اینکه نمیشه هم این دنیا رو داشت هم اون دنیا رو؟
به اینکه چرا دنیا اینقدر محدوده که من نمیتونم چندتا کار رو با هم انجام بدم...
به اینکه چرا آدما نهایت تلاششون رو برای یه هدف نمیذارن؟
چرا آدمایی که دنبال هدفهای با ارزشند اینقدر تنهان؟
به اینکه تنهایی خستگی میاره یا خستگی تنهایی؟
به اینکه من چرا اینقدر کمم؟!
من خیلی فکر میکنم یارجان!
اما توی همه فکرام یه مرکز مشترک هست...
اونم تویی...
من تمام دنیا رو و حتی اون دنیا رو برای تو میخوام...
و شاید اصلا بخاطر همینه که فکر کردن رو اینقدر دوست دارم...
#الهام_جعفری
#ممنوعه