اخم هایت می بَرد دل را، نمی دانم چرا!
اخم‌هایت می‌بَرد دل را، نمی‌دانم چرا!
خنده‌هایت هم که...واویلا، نمی‌دانم چرا!
این‌غزل‌مقدارناچیزیست ازوصف تو که
واژه می‌بخشی به این رؤیا، نمی‌دانم چرا!
دلبرِ بی‌نقصِ من، فرهادِ مجنونِ توام
بهتر از شیرینی و لیلا، نمی‌دانم چرا!
هیچ می‌دانی خودت زیباترین شعر منی
قالبی بی‌نام و پُر معنا، نمی‌دانم چرا!
با وجود این همه بی‌خابی و رنج و غزل
شاعرم، دیوانه‌ام، اما نمی‌دانم چرا! ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 🙏
خنده‌هایت هم که...واویلا، نمی‌دانم چرا!
این‌غزل‌مقدارناچیزیست ازوصف تو که
واژه می‌بخشی به این رؤیا، نمی‌دانم چرا!
دلبرِ بی‌نقصِ من، فرهادِ مجنونِ توام
بهتر از شیرینی و لیلا، نمی‌دانم چرا!
هیچ می‌دانی خودت زیباترین شعر منی
قالبی بی‌نام و پُر معنا، نمی‌دانم چرا!
با وجود این همه بی‌خابی و رنج و غزل
شاعرم، دیوانه‌ام، اما نمی‌دانم چرا! ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 💦 ❣ 🙏
۴۹۴
۰۲ اسفند ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.