تنگ غروب خورشید من حناییه،

تنگ غروب خورشید من حناییه،
میون گودال بلا، فاطمه کربلائیه
.
تنگ غروب، وقت به مقتل رسیدی،
اگرچه عمه نمیذاشت، ولی یه چیزایی دیدیم
.
نیزه دارا وقتی از پـــــــــــــــــا افتادن،
تیراندازا، به همدیگه یه نقطه رو نشون دادن
.
سر دسته آهنگران، مهمان نواز است،
این بسته تیر سه شعبه چاره ساز است
.
آهنگری آورده با خود نعل تازه،
ای وای از هنگام تشییع جنازه
.
تو کعبه ای، تو قبله ای، روح نمازی
کردند مردم با تنت شمشیر بازی
.
ریگ بیابان زخمها را ناز میکرد
بر زخمهای تو نمک اعجاز میکرد
.
رنگ سپید گیسویت تغییر کرده
یک تار مویم بین زخمت گیر کرده
.
از زخمهای پیکر تو رو گرفتم
با زخمهای پیکر تو رو گرفتم
.
تنگ غروب خیمه ها آتش میگیرن
بوته ها آتیش میگیرن، بچه ها آتیش میگرین

یا حسین(ع)