فقط تبر نیست که به درخت میزند

فقط تبر نیست که به درخت میزند.
آب که پای درخت نریزی،
میخشکد.
از درون میپوسد و خالی میشود.
آنوقت به کوچکترین بادِ خزانی فرومیریزد.
عاشقانه ها همیشه که با
زخمِ جفا و خیانت سرنگون نمیشوند. بیشترشان آب نمیخورند.
همان دوستت دارمهای هر روزه،
همان نگاهها و ملاحتها،
همانها پایشان ریخته نمیشود که میمیرند.
کم کم.
آرام.
‎‌‌‌‌‎‌‌