فقط تبر نیست که به درخت میزند

فقط تبر نیست که به درخت میزند.
آب که پای درخت نریزی، میخشکد. از درون میپوسد و خالی میشود.
آنوقت به کوچکترین بادِ خزانی فرو میریزد.
عاشقانه ها همیشه که با زخمِ جفا و خیانت سرنگون نمیشوند. بیشترشان آب نمیخورند.
همان دوستت دارمهای هر روزه، همان نگاهها و ملاحتها، همانها پایشان ریخته نمیشود که میمیرند.
کم کم... آرام....