فقط تبر نیست، که به درخت آسیب می زند. آب که پای درخت نریز

فقط تبر نیست، که به درخت آسیب می‌زند. آب که پای درخت نریزی، می‌خشکد، از درون می‌پوسد و خالی می‌شود، آن‌وقت به کوچک‌ترین باد خزانی فرو می‌ریزد. محبت بین انسان‌ها هم همیشه با زخم جفا و خیانت، سرنگون نمی‌شوند، بیشترشان آب نمی‌خورند. همان دوستت دارم‌های هر روزه، همان نگاه‌ها و توجه‌ها، همان‌ها پایشان ریخته نمی‌شود که می‌میرند. کم‌کم، آرام، و بی‌صدا …