عکس است دیگر

عکس است دیگر...
جان که ندارد،حرف که نمیتواند بزند...
چون فقط یک عکس است...
مدت بسیار زیادی است که عکس ملاک خیلی چیزها نیست،ملاکِ خوب بودن،
ملاکِ اوضاع بر وقف مراد است،
ملاکِ همه چیز خوب و خوش است فقط جای شما خالی،اصلا دلم میخواهد آن کسی را که همه ی این تصورات را انداخت گردن یک عکس بی جان پیدا کنم و بگویمش، قربانت گردم آخر تو این همه تصورات را گذاشتی بر عهده ی یک عکس؟
یعنی یک عکس باید این همه مسئولیت بر گردنش باشد؟
از من میشنوید آدم ها را هرگز با عکس هایشان قضاوت نکنید،
عکس ها گاهی اوقات دروغگو ترین موجودات روی زمین میشوند،
روزهایی از زندگی شروع میشود که تو دقیقه به دقیقه اش خودت را به خودت میبازی...
روزهایی آنقدر کلافه ای که دلت میخواهد خودت را بسته بندی کنی و با یک پست پیشتاز بفرستی جایی که اثری از هیچ موجود زنده ای نباشد...
روزهایی که بغض راهه گلوتو بسته و نفس کشیدن رو واست سخت کرده...!
روزهایی که انگار لحظه به لحظه اش پر است از سرگیجه...
پشته سر گذاشتنه این روزها فقط یک آدم آهنی میخواهد...!
روزهایی که میدانی جواب احوال پرسی گریه است و بس...
و در همه ی این روزها که میگذرد عکس تو همانطور آرام میماند...
آرام میماند...
آرام میماند و دروغ میگوید...
آدم ها را با عکس هایشان قضاوت نکنید...

#پویان_اوحدی