فرازی از دعای زیبای ابوحمزه

فرازی از دعای زیبای ابوحمزه
ثمالی :

وَ أَنَا یَا سَیِّدِی عَائِذٌ بِفَضْلِکَ، هَارِبٌ مِنْکَ
إِلَیْکَ، مُتَنَجِّزٌ مَا وَعَدْتَ مِنَ الصَّفْحِ عَمَّنْ
أَحْسَنَ بِکَ ظَنّاً، وَ مَا أَنَا یَا رَبِّ، وَ مَا خَطَرِی
هَبْنِی بِفَضْلِکَ، وَ تَصَدَّقْ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ، أَیْ رَبِّ
جَلِّلْنِی بِسَتْرِکَ، وَ اعْفُ عَنْ تَوْبِیخِی بِکَرَمِ
وَجْهِکَ، فَلَوِ اطَّلَعَ الْیَوْمَ عَلَی ذَنْبِی غَیْرُکَ مَا
فَعَلْتُهُ، وَ لَوْ خِفْتُ تَعْجِیلَ الْعُقُوبَةِ لَاجْتَنَبْتُهُ،
لا لِأَنَّکَ أَهْوَنُ النَّاظِرِینَ [إِلَیَ ] ، وَ أَخَفُّ
الْمُطَّلِعِینَ [عَلَیَ ] ، بَلْ لِأَنَّکَ یَا رَبِّ خَیْرُ
السَّاتِرِینَ، وَ أَحْکَمُ الْحَاکِمِینَ، وَ أَکْرَمُ الْأَکْرَمِینَ
سَتَّارُ الْعُیُوبِ، غَفَّارُ الذُّنُوبِ، عَلامُ الْغُیُوبِ،
تَسْتُرُ الذَّنْبَ بِکَرَمِکَ، وَ تُؤَخِّرُ الْعُقُوبَةَ بِحِلْمِکَ

و من ای آقایم پناهنده به فضل توام، گریزان
از تو به سوی توام، خواستار تحقق چیزی
هستم که وعده کردی، و آن گذشت تو از کسی
که گمانش را به تو نیکو کرده، چه هستم من
ای پروردگارم؟ و اهمیت من چیست؟ به فضلت
مرا ببخش، و به گذشتت بر من صدقه بخش،
پروردگارا مرا به پرده پوشی ات بپوشان، و از
توبیخم به کرم ذاتت درگذر، اگر امروز جز تو بر
گناهم آگاه می شد، آن را انجام نمی دادم، و اگر
از زود رسیدن عقوبت می ترسیدم، از آن دوری
می کردم، گناهم نه به این خاطر بود که تو سبک
ترین بینندگانی و بی مقدارترین آگاهان، بلکه
پروردگارا از این جهت بود که تو بهترین پرده
پوش، و حاکم ترین حاکمان، و کریم ترین
کریمانی،پپوشنده عیب ها، آمرزنده گناهان،
دانای نهانها، گناه را با کرمت می پوشانی، و
کیفر را با بردباری ات به تأخیر می افکنی ...