بسمالله الرحمن الرحیم

بسم‌الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم :
ج) - در این آیه نفرمود که کفار، مشرکان و منکران وجود خداوند متعال را به سرپرستی و دوستی نگیرید؛ که البته در آیات دیگری به آن تصریح نموده است؛ بلکه در این آیه، به رویکرد یک گروه، نسبت به آخرت و معاد توجه داده است؛ چرا که حتی بسیاری از کفار و مشرکان، وجود خداوند سبحان را به عنوان خالق قبول دارند، اما نگاه درستی به معاد ندارند!
د) - در این آیه، نفرمود: منکران معاد، بلکه فرمود: قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ؛ یعنی: به نجات، مغفرت و رحمتی برای آخرت خود امید ندارند!
این توصیف، گروه‌های متفاوتی را شامل می‌گردد، مانند: آنان که به طور کلی منکر معاد می‌باشند - آنان که می‌گویند: خدا هست، اما بهشتی و جهنمی در کار نیست و پاداش و مکافات به این شکل نیست - آنان که می‌گویند: هر چه هست در همین دنیاست - و آنان که مغفرت و رحمت إلهی را منکرند و امیدی به آن ندارند؛ لذا با مطرود دانستن خود، به شیطان‌ پرستی و دنیاگرایی روی می‌آورند!
حکمت و چرایی : انسان ضمن آن که از مُدرکاتی چون عقل و قلب و چشم و گوش سمع و بصر باطنی برخوردار شده است؛ اختیار و انتخاب و خوشایندها و ناخوشایندهایی دارد، اهدافی برمیگزیند و به سوی آنها حرکت می‌کند؛ اما در عین حال، به صورت اجتماعی زندگی می‌ کند؛ لذا به جامعه رنگ می‌ دهد و از جامعه رنگ می‌ پذیرد؛ چنان که در این آیه نیز به پرهیز از یک قوم - جامعه امر فرموده است؛ و چنان که در زیارت عاشورا، امّت‌های خائن و ظالم، پیش از افراد لعن شده‌اند.
آدمی، هر گروهی را که به ولایت و سرپرستی برگزیند، دوستی هر گروهی را به دل راه دهد و با هر گروهی روابط نزدیک برقرار نماید، به رنگ همانها در می‌آید - مانند همانها می‌ بیند، می‌شنود، می‌خواهد و زندگی می‌کند؛ لذا در دنیا و آخرت، به سرنوشت همانها دچار می‌گردد و با همانها محشور می‌گردد و به همان جایی برده می‌شود که آنان را می‌برند! چنان که فرمود: يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ - روزی که همگان با امام پیشوا و رهبرشان خوانده می‌شوند (سوره اسراء بخشی از آیه 71)
در این آیه نفرمود که با کفار، مشرکان، منکران معاد و ناامیدان به مغفرت و رحمت إلهی، هیچ گونه ارتباطی نداشته باشید، بلکه فرمود: آنان را به سرپرستی و دوستی برنگزینید!
مقصود از - قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ، چنان که در تفاسیر آمده، بیشتر قوم یهود می‌باشند که اولاً دست خدا را بسته می‌دانند - ثانیاً خود را فرزندان خدا می‌ خوانند - و ثالثا مدعی هستند که ما هر چقدر هم گناه کنیم، عذاب نمیشویم، مگر چند روزی! (ادامه دارد...)