بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
بدیهی است که وقتی ذکر معبود و محبت معشوق حقیقی از قلب بیرون رود، جایش را به بت‌ها می‌دهد، چنان که در کعبه نیز بت گذاشته بودند و آنها را می‌ پرستیدند و سایر معابد نیز بتکده شده است.
و)- کعبه یک نشان بیرونی است. انسان هم درون دارد وهم بیرون و باید یکپارچه موحد، مؤمن و متوجه خدا باشد؛ لذا در عباداتی چون نماز و حج فرمود که روی بدنت به سوی نشانه‌ بیرونی من کعبه و روی دلت، به سوی خودم باشد، الله منم، الهی جز من نیست و نماز را برای یاد من اقامه کن.
إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِی - همانا منم الله هستم، الهی جز من نیست، پس مرا پرستش كن و نماز را برای یاد من به پادار.( سوره طه آیه 14)
پس بر می‌گردیم به اصل سؤال مبنی بر این که چه اشکالی دارد، هر کسی برای خود نمادی از الله بسازد و آن را بپرسد؟!
بدیهی است که عقل با کمی تأمل و تفکر، پاسخ می‌دهد که اولاً نماد پرستی، خداپرستی نیست، بلکه شرک است و ثانیاً نمادسازی از جانب خود برای خدا، افترای به اوست و پرستش آن نیز خودپرستی است و نه خداپرستی.
کار ابلیس و شیاطین : مکرر بیان شد که کار ابلیس و شیاطین جنّ و انس، فقط بدل‌سازی است، چرا که نمی‌ توانند چیزی خلق کنند، بلکه فقط بدل می‌زنند. نمادی از خدا به جای خدا قرار دادن نشانه از سوی خود، به جای نشانه‌های خدا پرستش هر چیز دیگری به جای خدا عبادت و اطاعت از خدا، آن که شیطان و نفس انسان می‌گوید، به جای آن چه خدا فرموده است و ...، که در نهایت ختم می‌شود به انکار خدا، به جای ایمان به او جا به جایی دوستان و دشمنان خدا و بالاخره افتادن در مسیر ضلالت و گمراهی به جای هدایت و رسیدن به هلاکت، به جای فلاح و سعادت.(ادامه دارد...)