بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
تسلیم فطرت الهی ‌خویش بودن :
در موقفی از سلوک درخواهی یافت که معنای تسلیم یعنی اینکه تو خودت باشی. همان که خدا آفریده است.
‌وقتی خودت نباشی یعنی از حوزهٔ تسلیم خارج گشته‌ای.
تنها تسلیم و پذیرشِ خودِ فطری‌ات است که باعث رشد و شکوفایی و وصل تو می‌ شود.
‌تو حتی اگر در شهر انبیاء باشی اما خودت نباشی، باخته‌ای.هیچ رشدی نداشته‌ای.
خود بودن اساس کار است.
خود واقعی‌ات باش حتی اگر از آن شهر بیرونت کنند.
و بدان؛ تمام آنچه را که به آن نیازمندی، در این خود نهاده‌اند.
‌خود واقعی تو یک پادشاه تمام عیار است. زیرا چیزی نیست که به تو نداده باشند- وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ - و از هر چیزی که به سبب نیازتان به آن از او خواستید، به شما عطا کرد.(سوره ابراهیم بخشی از آیه 34)
خداوندخود درسرشت ذاتی و فطرت تو حضور دارد.
اصلاً تو را از فطرت خودش سرشته ‌است؛ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا - این یعنی فطرتِ تو، الهی است. خود واقعی تو، الهی است.(سوره روم بخشی از آیه 30)
‌تسلیم در معنای غایی‌اش آن نیست که بروی تسلیم این شخص یاآن شخص شوی. تو باید فطرت الهی خودت را تسلیم باشی. باید همان رابه تمامی بپذیری وهمان باشی و بر همان راه و طریقت ببالی.
‌راه تو از درون خودت می‌گذرد.تو از درون خودت به حقیقت وصل بوده و هستی. فقط کافیست به این وصل آگاه شوی. همین.و سلوک وبهره‌ وری از تعالیم بزرگان، چیزی جز برای نیل به همین آگاهی رهایی‌ بخش نیست.