شب بخیر های من

شب بخیر هایِ من
ایهام دارد!
کنایه است
استعاره است
اصلا تمامِ آرایه های ادبیِ دنیاست
من می‌نویسم؛ شب بخیر!
تو بفهم کم آورده ام
دلم برایت تنگ شده
غرور دارم!
من می‌نویسم؛ شب بخیر
تو اما بگو؛ بمان ...!
بگو؛ با تو حرف دارم
اصلا سرزنشم کن
بگو؛ حق نداری بخوابی!
شب بخیر، حرفِ ساده ای نیست
یک تنه بارِ ناگفته هایِ زیادی را
به دوش میکشد ...
ناگفته هایی که
پشتِ دیوارِ غرور و انتظار
قربانی شدند ...
شب بخیر ؛ آبرومندانه ترین حالتِ
استیصال است
وقتی هم دلتنگی
هم مغرور ...