.

.
شوق پر کشیدن است در سرم ، قبول کن
دلشکسته‌ام اگر نمی‌پرم ، قبول کن

این که دورِ دور باشم از تو و نبینمت
جا نمی‌شود به حجم باورم ، قبول کن

گاه ، پر زدن در آسمان شعرهات را
از من ، از منی که یک کبوترم ، قبول کن

در اتاق رازهای تو ، سرک نمی‌کشم
بیش از آنچه خواستی نمی‌پرم ، قبول کن

گفته‌ای که عشق ما جداست ، شعرمان جدا
بی تو من نه عاشقم ، نه شاعرم ، قبول کن