جان من

💭
جان من
من نه برای جوانی سی سالگی هایت
نه برای ناز چشمان سیاهت
نه برای بازوان نیرومندت
و نه برای سبزی و طراوت بهارت
که برای خزان تنهایی هایت آمده ام
مرا ببر به روزهای سالخوردگی ات
به سردی و خشکی زمستانت
به چین و چروک های پیشانی ات
برف نشسته روی موهایت
و خستگی و درد زانوهایت
به روزهایی که دست های لرزان تورا خواهم گرفت
با چشم های کم سوی تو خواهم دید
با عصای چوبی تو قدم خواهم زد
و در خط عمیق لبخندت لانه خواهم کرد
همان روزهایی که فراموشت خواهد شد راه به خانه آمدن را
من اما آب مروارید چشم هایت را گردن آویز خستگی هایمان خواهم کرد
جان من
من معشوقه ی هفتاد سالگی های تو خواهم شد
و به اندازه ی تمام سال های پیری ات دوستت خواهم داشت.

#منیر_ولیزاده
دیدگاه ها (۱)

💭از وقتی آمدی، تقویم خانه مان بهم ریخته‌هر روز را بهار نشان ...

💭نمیدانم قصد تاریخ شناسان چه بود که نام این ماه را اردیبهشت ...

💭کاش همیشه یکی باشد ک تا هر روز و هر ثانیه از زندگیت را بپرس...

روزهایی میرسند که موهایت سراغ انگشتهایم را میگیرند و جیب های...

عطر پیچکهای گیسویت مراهمچنان پروانه بازی می دهدباغ سرسبز نگا...

این آخرین بار است که آبادی تمام شهر ها را درون چشم هایت میبی...

رمان( عمارت ارباب) پارت ۱

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط