تو را دوست دارم

تو را دوست دارم
چون نان و نمک
چون لبان گر گرفته از تب
که نیمه شبان در التهاب قطره‌ای آب
بر شیر آبی بچسبد!

تو را دوست دارم
چون دقایق شک و
انتظار و دلواپسی
هنگام گشودن بسته‌ای بزرگ
که از درون آن بی خبری!

تو را دوست دارم
چون اولین سفر با هواپیما
بر فراز اقیانوس
چون هیاهوی درونم
لرزش دل و دستم
در آستانه دیداری در استانبول!
تو را دوست دارم
چون گفتن: شکر خدا زنده‌ام هنوز

ناظم حکمت