تو را دوست دارم

تو را دوست دارم

چون نان و نمک

چون لبان گر گرفته از تب

که نیمه شبان در التهاب قطره ای آب

بر شیر آبی بچسبد!

تو را دوست دارم

چون دقایق شک ّ

انتظار و دل واپسی

هنگام گشودن بسته ای بزرگ

که از درون آن بی خبری!

تو را دوست دارم

چون اولین سفر با هواپیما

بر فراز اقیانوس

چون هیاهوی درونم

لرزش دل و دستم

در آستانه دیداری در استانبول!

تو را دوست دارم چون گفتن: "شکر خدا زنده‌ام"



"ناظم حکمت"