- چرا انقدر ساکتی؟

- چرا انقدر ساکتی؟
- یه چیزی بگو!
- تنها کسی که اینجا حرف نمیزنه ، تویی!
- چرا هیچی نمیگی؟
- خیلی درونگرایی!
- کِی قرارِ یخِ تو آب شه؟
- حس میکنم ناراحتی!
- همیشه همینجوری ساکتی؟
- یه چیزی بگو ، صداتُ بشنویم!

قدیما انقدر پرحرف بودم که خودم حس میکردم ، هرلحظه یکی دلش میخواد بکوبه تو دهنم و بگه : بسه دیگه ، چقدر حرف میزنی!
انقدر شیطون بودم که واسه توصیف کردنِ اون حجم از شیطونی ، فقط میتونم بگم : از دیوارِ راست بالا میرفتم!
این منِ ساکت ، یه زمانی خواننده ای بود واسه خودش ...
تعریف از خود نباشه ، انقدر خوب میخوندم که همه ، تو روزایِ شادشون ، میومدن سراغم ، تا برم وسطِ مجلسشون و قِر بندازم تو کمرِ حُضار!
به خاطرِ کوچیکترین و بی مزه ترین مسائل ممکن ، ساعت ها قهقهه میزدم!
و خلاصه ؛ از اون آدمایی بودم که یه جا بند نمیشن و هر ثانیه یه چیزی واسه گفتن دارن ...
ولی حالا ؛
دیگه اون دیوونه سابق نیستم!
خیلی خسته ام ‌...
انقدر خسته ام که ، حتی توانِ حرف زدن راجع به اینکه چرا حرف نمیزنم هم ، ندارم!
و ترجیح میدم ، آدما هرجور که میخوان درموردم فکر کنن ، هر جور که میخوان درموردم حرف بزنن ، اما ؛ به هیچکس راجع به اینکه چقدر خستَم ، چیزی نگم :)


آبان ماهِ ¹⁴⁰¹