تمام زن ها

تمام زن ها
یک #مریم درون دارند
#مریمی مهربان و زیبا.
مثل پنجه ی آفتاب.
این #مریم هاهمگی
زمانی

یک گوشه از اتاق نشسته و
ساعت ها
عروسکی را روی پا خواباندند
عروسکی که هیچ گاه مهم نبوده
پدرش کیست
کجاست و
کی می آید.
زن
کودک

اما
زنانگی را سال ها تجربه کرده
تنهایی را.
گاه گوشه ی آشپزخانه
بین یخچال و اجاق
گاه میان بالشتک و پشتی
و گاه به مساحت چارقدی کهنه.
این حوای خردسال
بی خیال آدم و آمدنش

بارها برای خودش هوا پخته
بارها سر سفره ای خیالی
برای خرس های دور و برش شام کشیده
بارها اندازه ی عرض یک فرش
خرید رفته و زود برگشته
با کیف و شال و روسری های امانی
با تق و تقی هایی که به آن کفش می گفتند.
خودش با خودش دوتایی رفتند
با خودش هم دوتایی برگشتند.

خانه ی خیال این خانم
هیچ گاه سقف نداشته و
شب و روز را
با پلک خلاصه کرده.
آری
تمام زن ها یک #مریم درون دارند.
مریمی که زندگی بی مرد را می فهمد
مادری کردن بی شوهر را
#مریمی که خوشبخت هم نباشد
پای میز آرایش و
لای صفحه ی کتاب
زیر تترون و ساتن
حین تا کردن روسری های حریر
یا زمان رقص و شانه کردن مو
دلخوشی را
فرض می گیرد ...