تو چه دانی که پس هر نگه سادهی من

تو چه دانی که پس هر نگه ساده‌ی من
چه جنونی، چه نیازی، چه غمی ست؟
یا نگاه تو، که پر عصمت و ناز
بر من افتد، چه عذاب و ستمی ست
دردم این نیست ولی
دردم این است که من بی تو دگر
از جهان دورم و بی خویشتنم
پوپکم! آهوکم
تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم
«#اخوان_ثالث»