موندم اگه آدمای قشنگ زندگیم نبودن میخواستم چیکار کنم...

موندم اگه آدمای قشنگ زندگیم نبودن میخواستم چیکار کنم...
درسته نمیرم بهشون بگم دارم دیوونه میشم کمکم کنین اما وجودشون ارامشه:)
همین که میبینم میخندن:)
یا من میخندونمشون...
همونقدر که اعتماد دارن بهم و میان پیشم دردو دل میکنن...
همونقدر که رفیقم که بزنیش هم با کسی حرف نمیزنه هر یکی دو روز یک بار میگه دلم برات تنگ شده:)
همونقدر که میبینم بار اضافه نیستم رو دوششون خودش خوشبختیه:)
میدونم که میتونم با افکار مشوش و روز های عجیب زندگیم کنار بیام...