مراقبِ این آدمایی که یه زمانی اشکشون دَمِ مشکشون بود و ال

مراقبِ این آدمایی که یه زمانی اشکشون دَمِ مشکشون بود و الان خبری از گریه کردنشون نیست ؛ باشید ...
اینا از نبودِ یه نفر ، داغون شدن و انقدر خستَن که حتی حالِ از بین بردن بغضاشونو ندارن!
اینا ، درسته مثلِ قبل یه بند گریه نمیکنن ، ولی انقدر آسیب دیدن که با یه اخمِ ساده اشکشون درمیاد!
اینا وقتی گریه میکنن ، بدونِ شک میونِ اشکاشون یادِ اون آدمی که دوسش دارن میوفتن ، اونوقت تا جایی که بی هوش شن اشک میریزن!
شما یه حرف میزنید ؛ اینا ساعت ها با خودشون میگن :
اگه اون بود ، الان همه چیز خوب بود
اگه اون بود ، الان گریه نمیکردم
اگه اون بود ، الان من این نبودم
و انقدر با خودشون "اگه اون بود" هاشونو تکرار میکنن که چشمه خشک‌ شده چشماشون ، میشه کاسه خون و تا جایی که کم بیارن ، خون از چشماشون میچکه!
اینا تو چشماشون غمی رو خوابوندن که با کوچیکترین جرقه ای بیدار میشه و امکان داره اینبار هیچ وقت نخوابه!
اینا دَم از قلبِ زخمیشون نمیزنن ...
شما نمکِ رو زخمشون نشید که از دردِ زخماشون ، چشماشون شروع به باریدن کنه و یه دفعه تو سیلی که از قطره قطره اشکاشون به وجود اومده ، غرق شن :)
#فاطمه_نوشت

پ.ن : اگه تو بودی ، دنیایِ من جهنم نبود ...

#محمد_حسین_دولتی
#پژمان دولتی