خوبم!

خوبم!
خیلی خوب ...
مگر می‌شود به فکر تو بود وُ خوب نبود
تو را خیال داشت وُ
بد بود
من خوبم قشنگِ عزیز

راستی تا یادم نرفته بگویَ‌م،
دوستت دارم
نه مثل دیروز
نه مثل امروز
نه حتا مثلِ اولِ سطر وُ حالِ
حالا
نــــــــه !
الان،
تو را یک جورِ دیگر دوست دارم
بیشتر از هر جور.

غمگینم!

آخر امروز نگفتم
نگفتم دوستت دارم
از خودم خجالت می‌کشم
از خودم فرار می‌کنم
که دیر کردم
که دیر گفتم وُ
امروز رفت ...

قشنگِ نازم،می‌دانم هیچ بیراهه‌ای
به تو نمی رسد

می‌دانم تا تو خیلی راه است
خیلی!
تازه راه؛
خیلی راه باشد
شاید به تو برسد

تو که غریبه نیستی
علاقه‌جانِ منی
خواب ماندم
نه این که در خواب نگفته باشم‌ها...
نه!
تازه یواشکی بوسَ‌ت هم کردم
( خجالت )

گفتم شاید تو نشنیده باشی
نه نه ... دارم دروغ می‌گویم
می دانی،
اصلن کیف می‌کنم هِی بگویم سلام
هِی بگویَم دوستت دارم
هِی یواشکی ببینمت
دید بزنم
بوس کنم
( ببخش،
قهر نکن
دیگر این یواشکی‌ها را خواب نمی‌بینم )

بخدا حتا همین سطر هم،
جوری دیگر
دوستت دارم
جورِ دیگر می‌گویم
سلام
علاقه‌یِ نازم
دوستت دارم
حالت چه‌گونه است.
من،
به فکرِ تو
خوبم!

می‌بوسمت.
هرجا، هروقت ( نه! ماچَ‌ت می‌کنم )


#افشین_صالحی