به گمانم بزرگترین دارایی زندگی آدمیزاد،همین انسانهای اطرافش هستند.
همین کسانی که برایت پیغام میگذارند که اعلام کنند حواسشان به تو هست.
همین کسانی که با دو سه خط پیغام نشان میدهند چقدر دلشان پیِ تو
دلِ تو و دردِ توست
که چقدر خوب تو را میخوانند.
همین افرادی که پیگیرند
که نباشی دلگیرند.
وقتهایی دو سه خط شعر میفرستند که بدانی خودت،خوب بودن حال و هوایت برایشان مهم است.
آدمیزاد چه دلخوش میشود گاهی،با همین دو سه خط نوشته...
دو سه خط پیغام از کسی حتی آن سرِ دنیا.
حسِ شیرینیست که بدانی بودنت برایِ کسی اهمیت دارد.
نبودنت کسی را غمگین میکند.
وقتهایی هست که میفهمی حتی اگر دلت پر درد است،باید بخندی و شاد باشی تا آدمهایی که دوستت دارند را غمگین نکنی.
خواستم بگویم که چقدر این دارایی های زندگیم
این انسانها
برایم پر ارزشند...
که چقدر خوب است که دارمشان...