کاش در تنــــــدیس آدم دل نبــــــــــــود

کاش در تنــــــدیس آدم دل نبــــــــــــود
ایــن همــــه غـــم داخـلش منــــزل نبود

کاش جـــای هـــــر غمـــــے آغـــوش بود
عاشـقان را جـــــرعه اے دمنــــوش بود

کاش مے شـد قلبــــها را لمـــــــس ڪرد
لحظـــه هـــای عاشــقے را حبــس ڪرد

کاش مے شـد عشــق را از ســــر نوشت
هر کســے تقــــدیر خــود را مــے نوشت

کاش مے شـد واژه هــا را مســــت ڪرد
در ڪتـــــــاب زندگـــــانے دســــت ڪرد

کاش که لیــلی به مجنــون مـــے رسیـد
صبــــح خـوشبختـــے آنهــا مـــے دمیــد

کاش جنـــس قلـــب مــا از شیــشه بود
جــاے احساســـات هـــم اندیـــشـه بود

کاش مے شـد گـفت دل از سنگ نیست
در خیـــــال عاشــقان نیــــــرنگ نیست

کاش مے شـد عکــس دل را قـاب ڪرد
لحظــه هاے بے کســـے را خـواب ڪرد

کاش دنیـــــا مهـــــربان و ســـــاده بود
شـــعر خــوشبختـــی مـــا را مے سرود

کاش مے شـد عشـــق را ارزان فروخت
وصـــله هاے هر دلے با دســـت دوخت

کاش مے شـد گفت این دل تنگ نیست
ســــاز دل هــر روز بد آهنـــــگ نیست