دیدار با شوالیه ماه

دیدار با شوالیه ماه
بخش چهل‌وچهارم
شدو🖤
چشمام رو آروم باز میکنم، صبح شده بود و...من توی اتاق خودمم؟؟ یکم فکر کردم و یادم اومد که بانو گنسیس بهم گفت برم پیشش و اون قدرت‌هام رو بهم برگردوند. یادم اومد، و دیدم که سونیک هم کنارم آروم خوابیده، چند دقیقه فقط بهش نگاه کردم که یهو بیدار شد.
سونیک: شدو...تو خوبی؟؟
_ سلام سونیک، آره احساس واقعا خوبی الان دارم فکر میکنم که کامل خوب شدم!
بلند میشه و چشماش رو می‌ماله.
_ حتما تا دیروقت به خاطرم بیدار بودی؟ ببخشید.
سونیک: نه اشکالی نداره...یعنی الان میتونی راه بری؟
سعی کردم که بلند بشم اولش خیلی سخت بود خواستم بیفتم که سونیک سریع منو گرفت.
سونیک: میخوای بعدا امتحان کنی؟!
_ نه...اصلا من باید همین الان انجامش بدم.
قدم‌های اول تا چهارم سخت بود اما از اون به بعدش یکم بهتر شد و احساس درد نداشتم، میتونم آروم آروم راه برم. سونیک یکم نگران بود از اینکه شاید بیوفتم و دوباره از حال برم، اما بهش گفتم نگران نباشه.
_ میبینی سونیک! دارم راه میرم و اصلا هم درد ندارم.
سونیک: مراقب باش شدو!!
_ باشه...میدونی...دلم میخواد بریم جنگل قدم بزنیم.
سونیک: چی!!! نه اصلا، اصلا را نداره به هیچ‌وجه، تو تازه خوب شدی اقلا تا فردا صبر کن.
_ نمیشه!! نمیخوام، میخوام که یه هوایی تازه کنم...لطفاااا
با اصرار زیاد بالاخره راضیش کردم. باهم رفتیم بیرون، سونیک دستم رو گرفته بود که یه وقت چیزیم نشه، نخواستم دستش رو ول کنم پس محکم دستش رو گرفتم. به یه جایی رسیدیم و نشستیم.
_ آخیش، بالاخره میتونم دوباره راه برم، دلم برای جنگل و این هواش تنگ شده بود.
سونیک: خوشحالم که بهتر شدی شدو...میگم میخوای از این به بعد اینجا باشی و نیای شهر؟
_ منظورت زندگی‌ کردن تو شهره؟ خب من عاشق شهرم ولی سونیک من از اول اینجا بزرگ شدم و عاشق جنگل و موجوداتشم، رها کردن اینجا واسم یکم سخته.
سونیک: یعنی حتی یه سرم نمیزنی؟
آخی سونیک،‌نمیخواستم‌ ناراحت بشه...بغلش کردم.
_ سونیک...من که نگفتم که دیگه نمیام پیشت، من بهت سر میزنم، اما دوست داشتم تو اینجا بمونی...ولی...تو زندگیت اونجاست و همینطور دوستات.
_ ولی نگران نباش من‌ همیشه کنارتم.