پایان روز چه دارم؟ روزی که از صبح به دنبال رؤیاهایم بوده
پایان روز چه دارم؟ روزی که از صبح به دنبال رؤیاهایم بوده‌ام. قدم‌هایی را دارم که به سمت خورشید برداشته‌ام و سایه‌ی کوچک و ترس‌خورده‌ام را که همه‌جا با خودم برده‌ام.
پایان روز چه دارم؟ جز دعاهای مادرم که از پشت تلفن گاهی با صدای گرفته و گاهی با شوق همراهم کرده است.که آن هم ندارم.
پایان روز چه دارم؟ جز حسی از خواب‌های عجیب شب گذشته‌ام که در آن گندم درو کرده‌ام و باران باریده‌ام. از زمین باریده و بر آسمان راه رفته‌ام.
رؤیا و دعا و خواب. این‌ها احساسات آبی و غمگین من است که پایان روز با خودم به رختخواب می‌برم و قبل از خواب آن‌ها را با نیایش‌های کوچکم می‌آمیزم.
آه، نیایش‌های کوچک من تنها چیزهایی هستند که در طول روز به من امید می‌دهند و شب‌ها برای خواب‌هایم باران و گندم می‌آورند.
من در نیایش‌هایم تمام زندگی‌ام را به خداوند می‌سپارم. تمام کارهای کوچک و بزرگم را دانه‌دانه مثل بچه‌هایی که دستشان را توی دست مادر می‌گذارند و روانه‌شان می‌کنند، به خداوند می‌سپارم. اصلاً سفارش می‌کنم که خداوند گره‌های کوچکم را باز کند. جلو پایم راه‌های تازه بگذارد. پنجره‌ی دلم را باز کند. حیاط‌خلوتی برای دلم بسازد. رؤیاهای چرکم را از روانم دور بریزد. اصلاً صدای مرا بشنود. آخ! صدای دل مرا بشنود. هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌چه را که واقعاً در دل من می‌گذرد ببیند و بشنود. هیچ‌کس نمی‌تواند من واقعیِ مرا که تنها با خداوند حرف می‌زند، ببیند.
این روزها بهانه ای زیبایست برای خلوت با کسی که جز او یارویاوری نداریم...
وقتیکه بدنبال بهانه تان رفتید اهالی کوردیش فایل را هم یاد کنید.
التماس دعا
یاحق
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
پایان روز چه دارم؟ جز دعاهای مادرم که از پشت تلفن گاهی با صدای گرفته و گاهی با شوق همراهم کرده است.که آن هم ندارم.
پایان روز چه دارم؟ جز حسی از خواب‌های عجیب شب گذشته‌ام که در آن گندم درو کرده‌ام و باران باریده‌ام. از زمین باریده و بر آسمان راه رفته‌ام.
رؤیا و دعا و خواب. این‌ها احساسات آبی و غمگین من است که پایان روز با خودم به رختخواب می‌برم و قبل از خواب آن‌ها را با نیایش‌های کوچکم می‌آمیزم.
آه، نیایش‌های کوچک من تنها چیزهایی هستند که در طول روز به من امید می‌دهند و شب‌ها برای خواب‌هایم باران و گندم می‌آورند.
من در نیایش‌هایم تمام زندگی‌ام را به خداوند می‌سپارم. تمام کارهای کوچک و بزرگم را دانه‌دانه مثل بچه‌هایی که دستشان را توی دست مادر می‌گذارند و روانه‌شان می‌کنند، به خداوند می‌سپارم. اصلاً سفارش می‌کنم که خداوند گره‌های کوچکم را باز کند. جلو پایم راه‌های تازه بگذارد. پنجره‌ی دلم را باز کند. حیاط‌خلوتی برای دلم بسازد. رؤیاهای چرکم را از روانم دور بریزد. اصلاً صدای مرا بشنود. آخ! صدای دل مرا بشنود. هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌چه را که واقعاً در دل من می‌گذرد ببیند و بشنود. هیچ‌کس نمی‌تواند من واقعیِ مرا که تنها با خداوند حرف می‌زند، ببیند.
این روزها بهانه ای زیبایست برای خلوت با کسی که جز او یارویاوری نداریم...
وقتیکه بدنبال بهانه تان رفتید اهالی کوردیش فایل را هم یاد کنید.
التماس دعا
یاحق
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
۳۶۹
۱۹ خرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.