❤

❤
#لیلی گفت: موهایم مشکی است، مثل شب
حلقه حلقه و مَوّاج . دلت توی موهای من است ، نمی خواهی دلت را آزاد کنی؟ نمی خواهی موج گیسوی مرا ببینی؟ #مجنون به شاخه های آشفته ی بید دست کشید و گفت: نمی خواهم !
لیلی گفت : #چشم هایم جام شیشه عسل است ، شیرین ، نمی خواهی تصویرت را درجام عسل ببینی ؟ شیرینی لیلی را ؟
مجنون چشم بست و گفت: هزار سال است که تصویرم تهِ جامِ شوکران است ، #تلخ .
تلخیِ مجنون را تاب می آوری؟
لیلی گفت: لبخندم خرمای رسیده ی نخلستان است . خرما طعم تنهایی ات را عوض می کند . بیا و خرما بچین .
مجنون خاری به دهان گذاشت و گفت : من خار را دوست تر دارم .
لیلی گفت : دست هایم پُل است ، پُلی که مرا به تو می رساند ، بیا و از این پل رد شو .
مجنون گفت : من از این پُل گذشته ام . آنکه می پَرَد نیازی به پُل ندارد .
لیلی گفت : #قلبم❤ ️ اسبِ سرکَشِ عربی است ، بی سوار و بی افسار . عنانش را خدا بریده . این اسب را با خودت می بری ؟
مجنون هیچ نگفت
لیلی نگاه کرد
مجنون دیگر نبود
تنها شیهه ی اسبی بود و رد پایی بر شِن
لیلی دست بر سینه اش گذاشت
صدای تاختن آمد
اسبِ سَرکَش امّا ، دیگر در سینه ی لیلی نبود ...
#عرفان_نظرآهاری
از کتابِ #لیلی_نام_تمام_دختران_زمین_است