.

.
چند روز پیش یکی از دوستان گفت: شاید باورش سخت باشد اما فلانی از من این سوال را پرسید که:
تو هنوز هم با تمام کارهایی که فلانی می‌کند تن به این رابطه می‌دهی؟

هر کاری کردم که در جوابش بگویم :
فکر نمی‌کنی که این مسئله خیلی خصوصی زندگی من است؟
نشد که نشد
و
تا صبح سقف اتاق را خیره بودم.
و
من فکر کردم چه راحت می‌پرسیم گاهی!
اینکه چه می‌پرسیم و از کی و چرا؟! به‌خدا که مهم است.
گاهی باید ایستاد و در چشم همان به اسمِ اشتباه رفیق گفت:
#به_نظرت_این_سوال_خیلی_خصوصی_نیست
چه شده که انقدر راحت از هم می‌پرسیم:
-حقوقت چقدر است؟
-با کی سفر بودی؟ (چون با آنها نبودی)
-چرا فلانی نیامد؟(وقتی مطمئنیم که برای این می‌پرسند که سوال‌های بعدی به وجود ‌بیاید)
-کجا بودی؟
-هنوز با همسرت هستی؟ (هیچ اطلاعی از شرایط ندارد)
-اختلافتون سر چی بود؟ (از دیگران چیزهایی شنیده)
-خانه‌ات را چقدر رهن کردی؟(هیچ تغییری در روند زندگی او ایجاد نمی‌شود)

و هزار سوال دیگر
....
باور کنیم که اگر قرار بود جوابی باشد حتما خودمان در رابطه با آن موضوع خاص حرفی را پیش می‌کشیدیم، حتما لزومی نداشته!
.
فکر کردم یک کاری بکنیم
باهم
هر سوالی که جوابش این جمله هست را پست کنیم در صفحه خودمان و این هشتگ را دنبال کنیم و استفاده بهتری بکنیم از این مجاز!
.
#به_نظرت_این_سوال_خیلی_خصوصی_نیست

#صابر_ابر