من همیشه آدمِ بودن، بودم.

من همیشه آدمِ بودن، بودم.
همیشه واسه کسایی که دوستم داشتن از جون و دل مایه گذاشتم، تو غم‌هاشون بیشتر از خودشون گریه کردم و تو شادیشون بیشتر از خودشون خدا رو شکر کردم، و مهم‌ترین درسی که امروز گرفتم اینه که نباید آدم‌هارو تو چشمم بزرگ کنم…
چون یک جایی اعتمادت رو میشکنن و واقعاً غم انگیزه شکستنِ اعتماد به دست کسانی که
بیشتر از خودت رو اونا حساب باز میکردی!