چند سالی از ازدواجشان میگذشت اما چیزی بینشان عوض نشده ب

چند سالی از ازدواجشان می‌گذشت، اما چیزی بینشان عوض نشده بود. هنوز هم توی مهمانی‌ها کنار هم می‌نشستند و همدیگر را با اسم‌های خاص صدا می‌زدند. رنگ لباس‌هایشان را با هم سِت می‌کردند و جوری بهم احترام می‌گذاشتند که فکر می‌کردیم دارند فیلم "ما خیلی خوشبختیم" را بازی می‌کنند. اوایل ازدواجشان این چیزها توی خانواده عادی نبود، یعنی همین عزیزم و جانم گفتن‌ها یکجوری غیرمعمول جلوه می‌کرد که وقتی همدیگر را صدا می‌زدند، بزرگترها و کوچکترها انگار چند لحظه‌ای به کما می‌رفتند!

البته بماند که جوان‌ترها عشق می‌کردند و از این زوج برای خودشان الگویی می‌ساختند اساطیری. روزی که برای اولین بار آمده بودند خانه مادربزرگ، خوب یادم هست. چند باری که توی جمع حرف از عشق و دوست داشتن شد همه سرخ و سفید شدند، اما آن‌ها معتقد بودند عاشق بودن را باید فریاد زد و از عشق ورزیدن خجالت نکشید، بعد هم با تحمل تمام چشم غره‌ها، توی یک بشقاب غذا خوردند و مهربانانه به همه‌مان یاد دادند باید آنقدر عاشق باشیم که چشممان به دیدن خوشبختی و عشق عادت کند. باید یادمان بماند جشن سالگرد ازدواج گرفتن کار بی‌معنی و لوسی نیست، و می‌شود گاهی توی جمع به عاشق بودن اعتراف کرد و اسم زن ذلیل و مرد ذلیل را یدک نکشید، و محکوم به تظاهر کردن نشد. حالا که خیلی‌ها بخاطر دیدن ازدواج‌های ناموفق آدم‌های اطرافشان، از تشکیل زندگی می‌ترسند دارم فکر می‌کنم بودن زوج‌های خوشبختی که باعث تغییر نگرش آدم می‌شوند، چقدر توی هر خانواده‌ و جمعی لازم است.

انگار باید چالش تازه‌ای به چالش‌های دنیا اضافه کنیم و اسمش را بگذاریم "ما زوج خوشبختی هستیم”، آنوقت شاید یک چیزهایی توی این دنیا برای خیلی‌ها عوض شود …



#فاطمه#ساسان
لطفا عکس شخصی منو کپی نکنید🤚♾