موقت

#موقت
نمی دونم چرا عادت کردیم به غر زدن ...
از همه چیز ایراد میگیریم ...
انگار اصلا قرار نیست راضی بشیم ...
اینقدر که دیگه حتی فراموش کردیم که چرا زندگی میکنیم
اقاجان اومدیم این جهان که رشد کنیما ...
قرار نیست بشینیم و ساعت ها غر بزنیم...
که فلانی چرا فلان کرد ...؟
فلانی چرا فلان گفت...؟
چرا این این جوریه...؟
چرا این اون جوری نیست ...؟
به خدا داریم کوتاهی میکنیم
گاهی باید از خودمون بپرسیم هدف خلقتمون چی بود ...؟
اومدیم زمین زیراب بقیه رو بزنیم ؟
اومدیم خودزنی کنیم ؟
اومدیم حال بقیه رو بد کنیم ؟
اصلا اومدیم حال خودمونو بد کنیم ؟
فکر کنم کم کم باید به خودمون بگیم :
بسه دیگه ...بسه ...
چشماتو باز کن
اطرافتو ببین
به جای این که بگی فلانی چقدر غر میزنه ...
همین لحظه به چشماش فکر کن ...
چند وقته مهربون بهشون زل نزدی ...
بزار بگن دیوونه است ...
بگن اینقدر ساده و احمقه که نمی فهمه می خوایم حالشو بگیریم ...
نزار بقیه حالتو بگیرن
تو خوب باش ...
خوده خودت ...
قرار نیست همیشه با این روال پیش بریم که بگیم
زدی ضربتی ضربتی نوش کن ...
بابا میدون جنگ که نیست ...
اصلا چرا حس میکنیم هم میخوان آزارمون بدن ؟
بابا جان ...
به زندگی نگاه کن ...
به خدای بالا سرت نگاه کن ...
به اونی که بدون هیچ خواسته ای پشتت ایستاده نگاه کن ...
.
.
.
لبخند بزن...
فقط همیشه یادت باشه #خوبی_هایش_را_ببین
😊