مدتهاست با اتوبوس سفر می کنم.
اتوبوس
حکایت دنیای ما آدم هاست
سوار می شویم
چون شماره صندلی را خودمان انتخاب نکرده ایم
اکثراً ناراضی هستیم
بعضی با تماشای مناظر اطراف
بعضی با افکار و خیالات
بعضی با خواب
و بعضی با جرّ و بحث و غر زدن مسیر را طی می کند

فرق دنیا با اتوبوس این است
سوار اتوبوس دنیا که شدی
معلوم نیست کی و کجا
پیاده می شوی
در اتوبوس
کدام مسافر به صندلی دل بست
کدام مسافر از رنگ پرده ها شکایت کرد
کدام مسافر مقصدش را از یاد برد
اگر مسافران از اتوبوس پیاده نمی شدند
هیچ مسافری هم سوار نمی شد
هیچ صندلی ئی به دیگری نمی رسید
پست و مقامهای دنیا مثل صندلی اتوبوس می مانند
مسافر قبلی را پیاده کردند
ما هم پیاده خواهیم شد
خوش به حال کسی که دانست
چرا سوار شد
آداب سفر را به جا آورد
دل مسافران دیگر را نشکست
و باور داشت
پیاده شدن رسم اتوبوس سواری است.
ما مسافریم
باور کنیم سفر را
هر لحظه ممکن است پیاده شویم