زندگی پیچیده

زندگی پیچیده
پارت 1
*ویو کائورو
از مدرسه متنفرم.
نمیدونم چرا صبح های مدرسه که وقتی راه میوفتیم تا به مدرسه بریم،انقدر دلگیره. همه جا تاریک،خاموش و سکوت. اصلا چرا تایم مدرسه ها رو ساعت شیش صبح گذاشتن تا ما با این هوا دلگیر مواجه بشیم؟عجیبه.
اوه راستی،خودمو معرفی نکردم. من کائورو هستم،۱۷ سالمه. من و پدرم،تنهایی زندگی میکنیم،وقتی که بچه بودم،سر مسئله ای مادر و پدرم بحثشون شد و مادرم مارو ترک کرد. هنوز هم نمیدونم کجاست. درسته که برام مادری نکرد، اما هرجایی که هست،امیدوارم حالش خوبه باشه.
بریم سر اصل مطلب،من و پدرم،چند مدتی را در توکیو زندگی میکردیم،خب یعنی از همون بچگی و از همون اول. ولی خب،پدرم بلاخره یکاری پیدا کرد و متاسفانه محل کارش در کالیفرنیا بود،و ما از توکیو به کشور امریکا،در شهر کالیفرنیا منتقل شدیم. پدرم بعد از اینکه مادرم ترکمون کرد،معتاد شد و هر شب و هرروز،مشروب می‌خورد و مست می‌کرد. اما هیچوقت،دست رو من بلند نمیکرد. او همیشه منو زور می‌کرد که کار کنم،هم کار کنم و هم درس بخونم،اما بعد از سال ها بلاخره یه کار پیدا کرد و من دیگه نیازی نیست کار کنم. اما چیزی که جالبه،رئیس خود اون شرکت از پدرم خواست که بیاد کالیفرنیا و تو شرکتش کار کنه،حتی خودش بلیط به آمریکا رو برای ما فرستاد.
اگه بخوام صادقانه تر توضیح بدم،من و پدرم در واقع قرار نبود فقط بخاطر محل کارش به کالیفرنیا بیایم‌. خب،من تو مدرسه تحت تاثیر خشونت مدرسه ای قرار میگرفتم. یعنی کتک میخوردم،تحقیر میشدم و خلاصه حمال چند تا قلدر شده بودم. پدرم میخواست که مدرسم را عوض کند،اما پولش را نداشت. ولی رئیس شرکت کار جدیدش،به ما پیشنهاد رفتن به کالیفرنیا رو داد و من دیگه در آن مدرسه نیستم. یجورایی از رئیس جدید بابام ممنونم،اما نمیتونم رو درو بهش بگم،چون من آدم اجتماعی نیستم و خجالتیم. یکی از خصوصیات خوبی که دارم،درسم عالیه و همیشه شاگرد اول کلاس بودم،البته امیدوارم تو این مدرسه هم همینطور باشه. و اینکه من خیلی خوب کار میکنم و خیلی خوب چیز های جدیدی یاد میگیرم،یجورایی از پس همچیز برمیام. نه از پس همچیز،ولی اکثرا اره.
پارت 2 بزودی...