....

تاحالا شده.....
دوستت از پشت بهت خنجر بزنه؟
احساس پوچی بکنی؟
هیچکس بهت اهمیت نده؟
به تو پیام بدن ولی حال یکی دیگه رو بپرسن؟
کتکت بزنن؟
تحقیرت کنن؟
بخاطر علایقت مسخره ت کنن؟
گریه کردن برات عادی شده باشه؟
نسبت به این دنیا هیچ حسی نداشته باشی؟
هرکی رو که بهش اعتماد داشتی ترکت کنه؟
احساس کنی یه شیطانی؟
احساس متفاوت بودن کنی؟
از درون کاملا خورد شده باشی؟
غم هاتو با یه لبخند ساده پنهان کنی؟
موقعی که همه دارن میخندن گریه کنی؟
اینکورت کنن؟
یاد دوستی های خوبی که داشتی بیفتی ولی الان دیگه نداریشون؟
فکر کنی همه بخاطر تو دارن اذیت میشن؟
تو این دنیا هیچکس حتی خودت نتونه درکت کنه؟
مجبور باشی هرکاری میگن انجام بدی؟
کاری جز دلقک یه سیرک بودن انجام نمیدی؟
کسی رو نداشته باشی بهش زنگ بزنی؟
از تنهاییت لذت میبری؟
فکر کنی یه روانی هستی و داری به بقیه اسیب میزنی؟
نمیتونی خودتو کنترل کنی؟
وقتی میخندی ناراحتت میکنن؟
سوال من ازت اینه
تاحالا یه بار..... حتی شده یه بار... از ته دل خندیدی؟
اگه اره.... چجوری؟
التماست میکنم که بهم بگی....
برات هرکاری میکنم.... بهم بگو.... چجوری...؟