من در این آبادی پی چیزی میگشتم

🌱🍒من در این آبادی پی چیزی می‌گشتم
پی خوابی شاید، پی نوری، ریگی، لبخندی.

پشت هیچستان جایی است.
پشت هیچستان رگ های هوا پر قاصدک هایی است
که خبر می آرند از گل واشده در دورترین بوته‌ی خاک


آدم اینجا تنهاست
و در این تاریکی سایه نارونی تا ابدیت جاری است

به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید
مبادا ترک بردارد چینی نازک تنهایی من...🌱🍒



#سهراب_سپهری

‌