ایران از پای نمیافتد

ایران از پای نمی‌اُفتد
می‌تپد و چون قُقنوس از خاکستر خود برمی‌خیزد
مانندِ دُلفین جَست می‌زند و پیدا می‌شود و نهان می‌شود، و باز از نو پدیدار.
هر کجا که گمان کنید که نیست، درست همانجا هست، در هر لباس، هر سیما، چه در زربفت و چه در کرباس، چه گویا و چه خاموش...